چو خـــــــــواهی شود راضی از تو خدا
بود نصف عقل و خرد در جهــــــــــــان
چو خواهی شوی از بدی در امـــــــان
به کم قانع باش از خدای جهـــــــــــان
هر آنکــــس به روزی کم قانع گشت
چو احســـــــــان بدیدی تو از دیگران
ز کـــــــسب حلال روزی آور بدست
تو پند بزرگـــــــــــــــان دین گوشدار
چو خوبی بدیهـــــــــــــــا برد از میان
بده سهم یزدان ز امـــــــــــوال خویش
مکن ظلم تو اندر جهــــــــان بر کسی
مهیّا شو هنگـــــــــــــــــــــام وقت نماز
بپرهیز زچــــــــاپلوسی از این و آن
بکن دوری از نیش و زخم زبـــــــان
بپرهیز زشوخی تو ای با وقـــــــــار
تو هـــــــــــــر نعمتی را غنیمت بدان
چو خواهی نلغزی تو اندر صــــراط
چو خواهی نگــــــــردی اســیــر بلا
مبند دل تو بر سحر جادوگـــــــران
بپرهیز تو از بخل و کــیـن و هــوا
دل خویش نما پاک زظن و گمـــــان
چو خواهی که دست تو گیــرد خدا
ستم در شهادت بوقت قضـــــــــــــاء
چو خواهی شوی رستگار در جهان
الهی بدیهـــــــــــــــــــا زمن دور کن
|
|
محبت بمردم نمـــــــــــــــــا از وفاء
همی مهربانی با دیگـــــــــــــــــران
بپوشان تو عیبِ بَدِ دیگـــــــــــــران
طلب کن تو روزی ز روزی رسان
خدا هم زتقصیـــــــر او در گذشت
به نیکی تو جبــــران کن اندر توان
ربا خوار شود عــاقبت ور شکست
مکن تکیه بر غیر پروردگــــــــار
بشوی با عبادت گناهـــــــان ز جان
بکن رحم به اقوام و یــاران خویش
چو عقبی نیایی فـــــــــــریاد رسی
چو جــــــان را بود میل راز و نیاز
تو اظهــــار مکن فقر خود ای فلان
تمسخر مکن از کسی در جهــــــان
برد از میان عفّت و اعتبــــــــــــــار
گله از خدا را تو جــــــــــایز مدان
بکن امر به معروف و نهی منکـرات
تو یاری مظلوم نما از وفـــــــــــــاء
بپرهیز تو از کذب و تهمت هر آن
بده قرض نیکــــــــــــو به خلق خدا
بپرهیز زفحــــــاشی در هر زمان
بکن حــــــــــــــــــاجت والدینت روا
شود باعث حبس بـــــــــــاران رضاء
بگف گیر تو افـــــسار نفس در نهان
به لطفت دلـــــــــــــــم خانه نور کن
|