خلــــــقت هستی ز اضداد است بدان

ذات حق تنها بود از ضد بـــــــــری

حق و باطل گرچه هـــــمراه همند

حق بود اندر مثـــــــــــال آب روان

باطلست همچو حــــــباب و رفتنی

اگر از مـــــــــــــا ببرند بند از بند

نگردد جنگ و صلح با هم مسـاوی

کجا عقل و هوس باشد مســـــاوی

کجا مؤمن با فاسق مســــــــاویست

حلال کی با حرام گـــــردد برابر

نگردد منّت و احســـــــــــان برابر

نباشد کور و بینا گر مســـــــاوی

زمین شوره آبادان نگـــــــــــــردد

نباشد رشوه هرگز مثــــــــل ایثار

کجا اخلاص بود عــــین دورویی

نباشد نور و ظلــــــمت مثل و مانند

مباد زخم زبـــــــان از راه خویشی

کجا عاقل نماید هــــــــرزه گویی

کجا نیرنگ بود عـــــــین صداقت

چو زیبایی نبــــــــــاشد مثل زشتی

محبّــــــــــــــت کی بود مثل جدایی

کجا تعجیل بود مثل صبــــــــوری

کجــــــــــا پیری بود عـین جوانی

دل آنگه می شود و اصـل به یزدان

تو باید رمـــــــــــز این معنی بدانی

برو در کربلا گــــــــر می توانی

 

حق و باطل نور و ظلمت جسم و جان

چون ندارد احتیاج بر دیگـــــــــــــــــری

دائمـــــــــــــــــــــــــاً در ضد با یکدیگرند

باطلست همچون حبــــــــــــــاب روی آن

حق بمــــــــــــــــــاند چون همیشه ماندنی

نگردد عشق و نفــــــــــــــرت مثل و مانند

کزین آباد آید ز آن خـــــــــــــــــــــرابی

هوس باد است و عقل همچون چـــــراغی

کجـــــــــــــــــا طاووس مانند کلاغیست

نگردد خیر همی همســـــــــــــــان با شر

کجا دشمن بود عین بـــــــــــــــــــــــرادر

کجا دریا بود عین ســــــــــــــــــــــــرابی

بهاران با خزان همســــــــــــــــــان نگردد

کجا خوابیده هوشیـــــــار است چو بیدار

کجا عزّت کجــــــــــــــــــــــا بی آبروئی

کجـــــــــــــــــــــا آزاده باشد عین در بند

مبــــــــــــــــاد گرگ درنّده همچو میشی

بســــــــــا زشت خو که دارد حسن رویی

کجـــــــــــــــــــــا اسراف بود عین قناعت

کجا کـــــــــــــــــرکس شود مرغ بهشتی

کجا شاهی بود عین گـــــــــــــــــــــــدایی

کجــــــــــــــــــــا نزدیک بود مانند دوری

کجـــــــــــــــــــــــــا عاقل بود مثل روانی

که پاکیزه شود از ضد ایمـــــــــــــــــــان

که غیر حق کسی نیست جــــــــــــاودانی

دلی خفته در آنجــــــــــــــــــــــا جاودانی

 

نگنجد به یک دل دو ضد ای رضـا
گهی جای عشق است و گاهی هوا

تمامی حقوق این وبلاگ متعلق به آقای غلامرضا دلاوری می باشد