|
چون علی پا در کف کعبه نهـــــــــــــــاد علی میهمان و یــــــــــــــــزدان میزبانش نمودش فاطــــــــــمه چون رو به دیوار چو شد ده ساله از بابــــــــــــــــا جدا شد نبوت بر محمد حق عطـــــــــــــــا کرد شد شکوفـــــــــــــا دین اسلام خود بلی نفس بــــــــــــــا یا علی در سینه هر دم دلــــــــــــــــــم با یا علی شوری گرفته دل و جانم شود با نام او شــــــــــــــــــاد هر چه مـــــــا داریم زخون حیـدراست مس کشید با تیغ و بر خون کـرد وضو پرده کذب مناــــــــــــــــــــــفق را درید علی از هر دو عـــــــــــالم بی نیاز است ندیدم مثل حیــــــــــــــــــــدر مرد راهی چو فــــــــرق پاک او چون غنچه واشد زنور گفته اش دلهــــــــــــــــا جوان شد زخون او ولایت ماندگــــــــــــــار است علی فرمـــــــــــــــــــانده اهل یقین است علی پوسته زمغــــــــــــز دین جدا کرد علی مانند هارون با وفـــــــــــــــــاء بود دل و جان هدیه کرد بر جان جانـــــــان همه عالم بگردی گـــــــــــــــر سراسر اگر فــــــــــــــــرق علی از هم جدا شد زصبرش جمله عالــــــــم گشته حیران خــــــــــــــــدا داند علی را دوست دارم زخم عشق او من مست مستـــــــــــــــــم
بیا ای دل به حیدر اقتــــــــــــــــداء کن |
|
با خود آورد او پیــــــــــــام عدل و داد علی چون ماه و کعبه آسمــــــــــــــانش شکــــــــــــــــافی در دل آن شد پدیـــدار همه عمر همنشین مصطـــــــــــــفی شد علی مردانه اوّل اقتـــــــــــــــــــداء کرد از شکاف کعبه و فـــــــــــــــــــرق علی کند بیرون زدل هر درد و هر غـــــــم زهر ما و منی دوری گــــــــــــــــــرفته چو رمز بندگی او یاد مــــــــــــــــــا داد خون حیدر از رگ پیغمبـــــــــــر است تا دهد بر شیعیـــــــــــــــــــــانش آبــرو مادر دهرمثـــل او دیگــــــــــــــــــر ندید
چو مرگش با شهــادت در نمــــــاز است دل غمدیده را مشکل گشــــــــــــــــا شد اگر چه جسم او در خـــــــاک نهان شد مطیع او مطیع کردگـــــــــــــــار است امیـــــــــــــد و آرزوی مومنـــــین است نفاق و فتنه هـــــــــــــــا را بر ملا کرد ولی حــــــــــــــــــــق ز بعد مصطفی بود خدایش بر گــــــــــزید در جمله یاران نبینی مــــــــــــــــــــرد دانائی چو حیدر خط پیشــــــــــــــــــــــانیش قبله نما شد گــــــــــهی گوشه نشین گه شیر میدان بود در هر دو دنیـــــــــــــــــــا اعتبارم بخود میبـــــــــــــــــــــالم و یکتا پرستم
زهر لهـــــــــــو و لعب خود را رها کن |
|
رضا بیدار شو از
این خواب فانی تمامی حقوق این وبلاگ متعلق به آقای غلامرضا دلاوری می باشد
|
