شرار عشق

عشق یعنی نقطه اوج کمـــــــــــــــــال عشق یعنی وحدت اندر جسم و جـــان عشق یعنی دست و پـــــا در خون زدن عشق یعنی شور و شیـــــــــــــدائی دل عشق چو نور و دل بود خورشید جان عشق دهد بر هر دل پــــــــــاکی جلاء عشق یعنی فــــــــــــــانی معشوق شدن عشق یعنی کوله بــــــــــــــــار بندگی عشق بود چون بازوان بوالــــــــحسن عشق بود آن گنبد مینــــــــــــــــای دل عشق یعنی تشنه لب اندر نمــــــــــــــاز عشق یعنی بی سر و از خود رهــــــــا عشق بود چون حُسن یوسف با وقـــــار عشـــــــــــــــق یعنی با لب تشنه در آب عشق یعنی قطع دست و چشـــــــم و پا برو چون عاشقِ مشتــــــــــــاق کویش سحرگاهان به کوی عشق سفــــر کن ز سوختن پُخته می گردد چو هر خام چو ابــــــــــراهیم به آتش اندرون شد چنان آتــــــــــش نمود سرد بر خلیلش اگــــــــــــــر سوختن بود از بهر پاکی چه کــــــــــــردی با خلیلت ای خداوند کجا تیغ از گلو وامـــــــــــــانده گشته کدام عشق برتر است از عــشق فرزند بت و بتخانه کار نفـــــــــــش دون است دهد عشق تو را عـــــــــــــــزّت و آبرو بیــــــــــــــا ای دل بر این کشتی نشینیم شرار عشــــــــــــق اگر از جان فروزد اشاره کرده در قــــــــــــــــرآن به آیت

پر توی از نور پــــــــاک ذوالجـــلال صافی از اَبر گُنه چون آسمــــــــــــان قطعه قطعه چون شهیـــــــــــدان وطن دل بدون عشق چُو کشـتی غـــــرقِ گِل پرتو نورش کُند دلهـــــــــــــــــا جوان چون بود عـــــــــاشق گرفــتــــار بلاء مست آن خـــال و لب و گیســـــــو شدن نیست بدون عشــــــق اُمیــــــــد زندگی میـــــزند هـــــــر دم که او گویـد بزن بی وضو وارد مشو گـــــــردی خجـــل سوی معشـــوق بر زدن با فــــــــرق باز ناله کـــردن در درون قعــــــــــــر چاه باقی و جاوید همی در روزگـــــــــــار آب فــــــــروریختن همی بر روی آب با لب و دندان علـــم کـــــــــــــــردن بپا بزن هــــــــــر دم زدل بوسه بـــرویش نهــــــــــــــل عشق به آب دیده تــر کن دل عــــــــــــــــاشق بود پیوسته در دام به لطــــــف حق سلامت ز آن برون شد که عالــــــــــــــم گشته حیران دلیـلش خلیل را ز آتــــــــــــش کینه چه باکی که حــــــــاضر شد ببّرد سر زفرزند کجـــــــــــــــا پیغمبری درمانده گشته همــــــــــــان عشق آفرین ذات خداوند دل عــــــــــــاشق دمادم غرق خون است بیک لحظه جـــــــــان را کند زیرورو جمــــــــــــــــــــال روی آن دلبر ببینیم تمــــــــــــــــــــــام هستی عاشق بسوزد بود سلطـــــــــــــــــان عشق شاه ولایت

 

رضا عاشق کشی رسم خدائیست

نشان و خلـــــــــــعت مرد الهیست

تمامی حقوق این وبلاگ متعلق به آقای غلامرضا دلاوری می باشد